Kinderkasten bij Ikea Ik heb een hartgrondige hekel aan de kleur roze. Zo, dat is eruit. Deze aversie heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat meisjes roze 'horen' te dragen. Deze vooronderstelling streek mij al van jongs af aan tegen de haren in, waarom zou ik me laten vertellen wat ik wel of niet leuk moet vinden?
Nu ik moeder ben, ontdek ik hoezeer jongens en meisjes al vanaf hun geboorte (of zelfs conceptie) in een hokje gedrukt worden. Blauw is voor jongens; roze voor meisjes. Neutrale babykleding is moeilijk te vinden. Je bent vaak aangewezen op neutrale kleuren zoals wit, zwart, beige en bruin. Toch kan het zo makkelijk zijn. Zo gebruikte de Hema een tijd de kleur oranje voor meisjes en groen voor jongens. Dat is feitelijk nog steeds seksistisch (want ingedeeld op sekse) maar die kleuren zijn makkelijker uitwisselbaar.
Nu ik moeder ben, ontdek ik hoezeer jongens en meisjes al vanaf hun geboorte (of zelfs conceptie) in een hokje gedrukt worden. Blauw is voor jongens; roze voor meisjes. Neutrale babykleding is moeilijk te vinden. Je bent vaak aangewezen op neutrale kleuren zoals wit, zwart, beige en bruin. Toch kan het zo makkelijk zijn. Zo gebruikte de Hema een tijd de kleur oranje voor meisjes en groen voor jongens. Dat is feitelijk nog steeds seksistisch (want ingedeeld op sekse) maar die kleuren zijn makkelijker uitwisselbaar.
Een ander voorbeeld: slabbetjes van Xenos in het thema 'beroepen'. Politie, brandweer, bouwvakker en... huisvrouw/prinses. Wat? In welke tijd leven we? Natuurlijk zegt het ook iets over mijzelf dat ik de eerste drie slabbetjes met mannen ascocieer en de laatste (roze!) met vrouwen. Ik ben hierin volgens mij niet alleen, omdat we zo zijn 'geprogrammeerd' door onze maatschappij.
Terug naar de kern. Blijkbaar vinden we het nodig om vanaf de geboorte van een kind te benadrukken of dat kind een jongetje of een meisje is. Met kleuren, kleding en speelgoed. Waarom eigenlijk? Is het zo erg dat een babymeisje wordt aangezien voor een jongetje, of andersom? Omdat ik roze zoveel mogelijk vermijd, gebeurt het ons regelmatig en ik kan er geen seconde van wakker liggen. Een kind is een individu, geen sekse.
De stereotype verwachtingen van jongens en meisje zijn beperkend en bekrompen. Voor kinderen ligt de hele wereld nog open, maar we zetten de helft soms alvast af met hekken en verbodentoegangbordjes. Je kunt er wel in... maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Een jongen die in de kinderopvang wil werken is eigenlijk meteen verdacht; in de techniek zijn nog steeds amper meiden te vinden. Dit betekent overigens niet dat er geen verschillen tussen de seksen mogen zijn. Die zijn er en dat is alleen maar mooi en waardevol. Het is alleen totaal overbodig om die verschillen uit te vergroten en te onderstrepen. Laat een kind zelf maar ontdekken wat hij of zij leuk vindt, zonder daarin gepusht te worden door Bart Smit of H&M. Mijn zusje vond ooit een superleuke trui op de jongensafdeling en ging hier trots mee naar school. Tussen de middag kwam ze huilend thuis: 'Ze zeggen dat ik een jooooohogus trui heb!' Toch hield de stoere meid de trui gewoon aan. Gewoon omdat zíj hem mooi vond.
Ik pleit dus voor minder seksisme en al helemaal als het om kinderen gaat. Een meisje met kort haar dat het liefst in bomen klimt? Prima! Een jongen die een prinsessenjurk aan wil en met poppen speelt? Net zo goed. Ik zie er nu al tegenop, maar als mijn dochtertje straks helemaal fan blijkt van de kleur roze dan ga ik me hier niet tegen verzetten. Okay, niet al te hard tegen verzetten dan...
De stereotype verwachtingen van jongens en meisje zijn beperkend en bekrompen. Voor kinderen ligt de hele wereld nog open, maar we zetten de helft soms alvast af met hekken en verbodentoegangbordjes. Je kunt er wel in... maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Een jongen die in de kinderopvang wil werken is eigenlijk meteen verdacht; in de techniek zijn nog steeds amper meiden te vinden. Dit betekent overigens niet dat er geen verschillen tussen de seksen mogen zijn. Die zijn er en dat is alleen maar mooi en waardevol. Het is alleen totaal overbodig om die verschillen uit te vergroten en te onderstrepen. Laat een kind zelf maar ontdekken wat hij of zij leuk vindt, zonder daarin gepusht te worden door Bart Smit of H&M. Mijn zusje vond ooit een superleuke trui op de jongensafdeling en ging hier trots mee naar school. Tussen de middag kwam ze huilend thuis: 'Ze zeggen dat ik een jooooohogus trui heb!' Toch hield de stoere meid de trui gewoon aan. Gewoon omdat zíj hem mooi vond.
Ik pleit dus voor minder seksisme en al helemaal als het om kinderen gaat. Een meisje met kort haar dat het liefst in bomen klimt? Prima! Een jongen die een prinsessenjurk aan wil en met poppen speelt? Net zo goed. Ik zie er nu al tegenop, maar als mijn dochtertje straks helemaal fan blijkt van de kleur roze dan ga ik me hier niet tegen verzetten. Okay, niet al te hard tegen verzetten dan...
RSS-feed