Wat zijn jullie toch sterk! Het is een compliment dat Bram en ik vaak kregen toen Lise in het ziekenhuis lag. Oprecht en goed bedoeld, maar ik kon er niets mee. Ik voelde me namelijk helemaal niet sterk. Bram en ik waren doodgewone ouders, in een buitgewoon vervelende situatie. Het was geen optie om in een hoekje te gaan zitten huilen, dus gingen we door.
Doorgaan, omdat het moet
Juist in een tijd van problemen of van rouw leef je echt in het moment. Je gaat om met de dingen die op je af komen en gaat daarna de volgende strijd aan. Ik vermoed dat veel mensen het herkennen als ik zeg dat de volledige realiteit in de ziekenhuisperiode eigenlijk niet binnenkwam. Dat kon ook niet, want het was gewoon te veel.
Doorgaan, omdat het moet
Juist in een tijd van problemen of van rouw leef je echt in het moment. Je gaat om met de dingen die op je af komen en gaat daarna de volgende strijd aan. Ik vermoed dat veel mensen het herkennen als ik zeg dat de volledige realiteit in de ziekenhuisperiode eigenlijk niet binnenkwam. Dat kon ook niet, want het was gewoon te veel.
Het is geweldig dat Lise thuis is. Ze is een heerlijke baby die veel en makkelijk slaapt. Als ze wakker is dan drinkt ze goed en is ze vrolijk. We richten ons nu bewust en onbewust op de toekomst. Ik kan treuren om de kraamperiode die ik eigenlijk gemist heb en het werk dat veel te snel weer begint, maar daar schieten we niets mee op. Dus genieten we van onze tijd als gezin. Familie en vrienden bezoeken ons thuis en we maken onze eerste uitjes. Het is in juli lekker warm, dus gaan we bijvoorbeeld zwemmen.
Spruw en darmspoelen
De artsen zijn tevreden met Lise's vooruitgang. Haar wonden gaan heel langzaam dicht. Helaas hebben we wel spruw gekregen. Lise en ik hebben geen pijn, maar ze heeft een hele witte tong en een nare luieruitslag. Ze kan haar ontlasting niet ophouden en dit verergert de uitslag nog meer. In het ziekenhuis besluiten ze dat we Lise's darmen moeten gaan spoelen. Dat betekent dat we elke ochtend en avond een buisje inbrengen in haar anus, met een spuit gaat daar water doorheen en zo krijgt ze eigenlijk een klysma. Niet leuk, maar Lise heeft er geen last van. Als we dit ongeveer twee weken doen merken we dat ze echt minder poepluiers heeft en komt de uitslag niet meer terug.
Wanneer precies weet ik niet meer, maar na een aantal weken vindt de behandeld arts het goed als we nog maar één keer per dag gaan spoelen. Logistiek is dit veel fijner. We maken er nu 'gewoon' een avondritueel van. Als Evy Sesamstraat kijkt verzorgen we Lise op het aanrecht, met haar kontje boven de wasbak.. Na een tijdje kan ik het ook in m'n eentje, handig, omdat Bram er 's avonds niet altijd bij kan zijn.
Spruw en darmspoelen
De artsen zijn tevreden met Lise's vooruitgang. Haar wonden gaan heel langzaam dicht. Helaas hebben we wel spruw gekregen. Lise en ik hebben geen pijn, maar ze heeft een hele witte tong en een nare luieruitslag. Ze kan haar ontlasting niet ophouden en dit verergert de uitslag nog meer. In het ziekenhuis besluiten ze dat we Lise's darmen moeten gaan spoelen. Dat betekent dat we elke ochtend en avond een buisje inbrengen in haar anus, met een spuit gaat daar water doorheen en zo krijgt ze eigenlijk een klysma. Niet leuk, maar Lise heeft er geen last van. Als we dit ongeveer twee weken doen merken we dat ze echt minder poepluiers heeft en komt de uitslag niet meer terug.
Wanneer precies weet ik niet meer, maar na een aantal weken vindt de behandeld arts het goed als we nog maar één keer per dag gaan spoelen. Logistiek is dit veel fijner. We maken er nu 'gewoon' een avondritueel van. Als Evy Sesamstraat kijkt verzorgen we Lise op het aanrecht, met haar kontje boven de wasbak.. Na een tijdje kan ik het ook in m'n eentje, handig, omdat Bram er 's avonds niet altijd bij kan zijn.
RSS-feed