De 20 weken echo. Linksboven de teratoom aan het stuitje. In deze serie blogs vertel ik (deels met terugwerkende kracht) het verhaal van onze dochter Lise. Dit doe ik voor mezelf en voor haar, zodat ze dit later terug kan lezen, maar zeker ook voor ouders die ook een kindje met een teratoom verwachten.
'Dat ziet er niet goed uit'. Het zijn woorden die niemand wil horen bij de 20 wekenecho. Natuurlijk, je weet dat het een medische echo is. Toch kun je je niet voorbereiden op slecht nieuws. Eigenlijk waren we vooral benieuwd of onze dochter er een broertje of zusje bij kreeg. Al keken we wel met gezonde spanning naar het beeldscherm.
Het begon goed. Een mooie ruggengraat, een goed functionerend hartje… Tot er iets ronds in beeld kwam. Ik dacht nog: 'Dat kan het hoofdje niet zijn, want dat zit aan de andere kant'. Helaas had ik gelijk:aan de billen van ons ongeboren kindje zat een rond gezwel. Op dat moment bijna even groot als het hoofdje.
'Dit heb ik nog nooit in het echt gezien', zei de echoscopiste, 'Ik mag hier verder niets over zeggen en ga kijken of er een gynaecoloog beschikbaar is'. Met die woorden liet ze ons alleen achter. Ik hield Brams hand vast en probeerde het meteen te relativeren. Zo erg kon het niet zijn. Verder zag alles er toch goed uit? Toch veranderde alles op dat moment. De zwangerschap was niet zorgeloos meer en de onthulling dat ons tweede kindje een dochtertje was, deed er ineens nauwelijks meer toe.
Een zeldzame tumor
Omdat de gynaecoloog druk was, moesten we een dag later terugkomen. De echoscopiste wilde ons geen informatie geven, maar na enig aandringen ('Zeg nou maar wat je denkt, want we gaan toch googlen!') gaf ze toe aan een sacrococcygeale teratoom te denken. Met die informatie stapten we in de auto. Meteen belde ik onze ouders, die wisten dat we de echo hadden. Op dat moment vond ik het misschien nog wel het ergste dat ik hen slecht nieuws moest geven. Nu kwamen ook de tranen, maar we gingen natuurlijk ook meteen op zoek naar informatie.
Wie googlet op de term teratoom ontdekt al snel dat er vrij weinig informatie over te vinden is. De meeste bronnen zijn medische boeken, of Amerikaans. Niet heel vreemd, aangezien het een zeldzame aandoening is, die maar bij 1 op de 35.000 ongeboren kindjes voorkomt. De teratoom is een gezwel, dat vanaf de vroege celdeling ontstaat. Waarom weet niemand. De ernst van deze diagnose hangt van veel dingen af, onder andere waar de tumor precies groeit, hoe groot hij wordt en wanneer de baby geboren wordt. Hierover hoorden we meer toen we een dag later terugkwamen in het ziekenhuis.
Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Sacrococcygeal_teratoma
'Dat ziet er niet goed uit'. Het zijn woorden die niemand wil horen bij de 20 wekenecho. Natuurlijk, je weet dat het een medische echo is. Toch kun je je niet voorbereiden op slecht nieuws. Eigenlijk waren we vooral benieuwd of onze dochter er een broertje of zusje bij kreeg. Al keken we wel met gezonde spanning naar het beeldscherm.
Het begon goed. Een mooie ruggengraat, een goed functionerend hartje… Tot er iets ronds in beeld kwam. Ik dacht nog: 'Dat kan het hoofdje niet zijn, want dat zit aan de andere kant'. Helaas had ik gelijk:aan de billen van ons ongeboren kindje zat een rond gezwel. Op dat moment bijna even groot als het hoofdje.
'Dit heb ik nog nooit in het echt gezien', zei de echoscopiste, 'Ik mag hier verder niets over zeggen en ga kijken of er een gynaecoloog beschikbaar is'. Met die woorden liet ze ons alleen achter. Ik hield Brams hand vast en probeerde het meteen te relativeren. Zo erg kon het niet zijn. Verder zag alles er toch goed uit? Toch veranderde alles op dat moment. De zwangerschap was niet zorgeloos meer en de onthulling dat ons tweede kindje een dochtertje was, deed er ineens nauwelijks meer toe.
Een zeldzame tumor
Omdat de gynaecoloog druk was, moesten we een dag later terugkomen. De echoscopiste wilde ons geen informatie geven, maar na enig aandringen ('Zeg nou maar wat je denkt, want we gaan toch googlen!') gaf ze toe aan een sacrococcygeale teratoom te denken. Met die informatie stapten we in de auto. Meteen belde ik onze ouders, die wisten dat we de echo hadden. Op dat moment vond ik het misschien nog wel het ergste dat ik hen slecht nieuws moest geven. Nu kwamen ook de tranen, maar we gingen natuurlijk ook meteen op zoek naar informatie.
Wie googlet op de term teratoom ontdekt al snel dat er vrij weinig informatie over te vinden is. De meeste bronnen zijn medische boeken, of Amerikaans. Niet heel vreemd, aangezien het een zeldzame aandoening is, die maar bij 1 op de 35.000 ongeboren kindjes voorkomt. De teratoom is een gezwel, dat vanaf de vroege celdeling ontstaat. Waarom weet niemand. De ernst van deze diagnose hangt van veel dingen af, onder andere waar de tumor precies groeit, hoe groot hij wordt en wanneer de baby geboren wordt. Hierover hoorden we meer toen we een dag later terugkwamen in het ziekenhuis.
Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Sacrococcygeal_teratoma
RSS-feed