In het vorige deel van Lise's verhaal vertelde ik al even over de spinapoli. Voor Lise is er in november echter nóg een onderzoek aan vastgeplakt. Omdat we niet weten hoe haar zenuwen rond haar blaas en darmen werken, krijgt ze een zogenaamde UDO. Met dit Urodynamisch Onderzoek kijken ze naar de werking van haar blaas. We bereiden ons voor op een lange dag, want om 10 uur moeten we ons al in het ziekenhuis melden.
Blaasonderzoek
Voor de UDO krijgt ze allerlei sensoren opgeplakt en de verpleegkundige brengt een blaaskatheter in. Gelukkig reageert Lise hier helemaal niet op, maar dat kan ook meteen slecht nieuws betekenen: geen gevoel in het luiergebied. Vervolgens brengt ze water in de blaas en bekijkt ze hoe de blaas en sluitspier reageren.
Een paar dingen zijn belangrijk: hoeveel vocht de blaas vast kan houden, maar ook of hij zich goed leegt. Lise blijkt een twijfelgeval. Er kan genoeg vocht in haar blaas, maar hij lijkt iets te snel te verkrampen. De vraag is nu wat de uroloog hiervan vindt, maar die uitslag komt later.
Blaasonderzoek
Voor de UDO krijgt ze allerlei sensoren opgeplakt en de verpleegkundige brengt een blaaskatheter in. Gelukkig reageert Lise hier helemaal niet op, maar dat kan ook meteen slecht nieuws betekenen: geen gevoel in het luiergebied. Vervolgens brengt ze water in de blaas en bekijkt ze hoe de blaas en sluitspier reageren.
Een paar dingen zijn belangrijk: hoeveel vocht de blaas vast kan houden, maar ook of hij zich goed leegt. Lise blijkt een twijfelgeval. Er kan genoeg vocht in haar blaas, maar hij lijkt iets te snel te verkrampen. De vraag is nu wat de uroloog hiervan vindt, maar die uitslag komt later.
De spinapoli
Om 13u kunnen we pas terecht op de spinapoli. We zijn daarom blij dat Lise nog even in de wagen slaapt. Voor ons geldt dat helaas niet.. ik vind het confronterend om weer langere tijd in het ziekenhuis door te brengen. We zijn er nog lang niet, dat is wel duidelijk. Dan is toch de afspraak op de spinapoli en de specialisten volgen elkaar in rap tempo op. Ze hebben niets aan te merken op Lise, gelukkig maar. Wel wil de orthopeed nog een echo van haar heupen maken. Kindjes met een aandoening rond de rug hebben namelijk sneller heupdysplasie.
Een standaard onderdeel van de spinapoli is een gesprek met een maatschappelijk werker. Dit voelt overbodig, omdat we ons leven met Lise prima op de rit hebben. Toch voegt het gesprek met haar wel weer iets toe. We praten over de mogelijkheid dat we Lise dagelijks moeten gaan katheteriseren. Dit zou erg heftig zijn, omdat een gastouder dit officieel niet mag doen. Tegelijkertijd valt dit volgens de overheid onder dagelijkse verzorging/hygiëne. Er is dus ook geen zakje geld als mijn werkzaamheden hier onder zouden lijden.
Zo zie je maar, de gezondheid van Lise blijft een ingewikkeld punt. Toch zijn we vooral blij met alle goede uitslagen. Ze trappelt met haar benen dat het een lieve lust is en kan haar hoofdje goed omhoog houden. Ook is ze eigenlijk de hele dag gezellig, terwijl we uiteindelijk ruim zes uur in het ziekenhuis doorbrengen. We sluiten de dag af met bloed prikken. Dat is extra zielig nu Lise zo moe is. Ze meten HCG en alfa-foetoproteine. Deze waardes laten zien of er iets van de tumor is achtergebleven, maar binnenkort krijgt Lise ook een MRI om dit te controleren.
Om 13u kunnen we pas terecht op de spinapoli. We zijn daarom blij dat Lise nog even in de wagen slaapt. Voor ons geldt dat helaas niet.. ik vind het confronterend om weer langere tijd in het ziekenhuis door te brengen. We zijn er nog lang niet, dat is wel duidelijk. Dan is toch de afspraak op de spinapoli en de specialisten volgen elkaar in rap tempo op. Ze hebben niets aan te merken op Lise, gelukkig maar. Wel wil de orthopeed nog een echo van haar heupen maken. Kindjes met een aandoening rond de rug hebben namelijk sneller heupdysplasie.
Een standaard onderdeel van de spinapoli is een gesprek met een maatschappelijk werker. Dit voelt overbodig, omdat we ons leven met Lise prima op de rit hebben. Toch voegt het gesprek met haar wel weer iets toe. We praten over de mogelijkheid dat we Lise dagelijks moeten gaan katheteriseren. Dit zou erg heftig zijn, omdat een gastouder dit officieel niet mag doen. Tegelijkertijd valt dit volgens de overheid onder dagelijkse verzorging/hygiëne. Er is dus ook geen zakje geld als mijn werkzaamheden hier onder zouden lijden.
Zo zie je maar, de gezondheid van Lise blijft een ingewikkeld punt. Toch zijn we vooral blij met alle goede uitslagen. Ze trappelt met haar benen dat het een lieve lust is en kan haar hoofdje goed omhoog houden. Ook is ze eigenlijk de hele dag gezellig, terwijl we uiteindelijk ruim zes uur in het ziekenhuis doorbrengen. We sluiten de dag af met bloed prikken. Dat is extra zielig nu Lise zo moe is. Ze meten HCG en alfa-foetoproteine. Deze waardes laten zien of er iets van de tumor is achtergebleven, maar binnenkort krijgt Lise ook een MRI om dit te controleren.
RSS-feed