Vrienden en familie branden een kaarsje voor Lise. Anderen bidden voor haar. Ik spoel even vooruit naar de donderdag. Lise is vier dagen oud en wordt opgehaald voor de biopsie van haar gezwel. Ze ligt in een speciale couveuse en Bram duwt mij in een rolstoel achter haar aan tot de operatiekamer. Daar wordt ze verdoofd en moeten we haar even achterlaten. Op zoveel mogelijk verschillende plekken van de teratoom halen ze wat weefsel weg. Hieruit moet blijken of de tumor goedaardig, of kwaadaardig is.
Ik moet naar huis
Ze hebben inmiddels ook het vocht uit de teratoom getest. Het is duidelijk dat hieruit vocht lekt en de artsen wilden, vanwege de positie van de tumor, weten of het om hersenvocht ging. Dat klinkt eng en is het ook, maar van de bijbehorende symptomen (zoals hoofdpijn) merken we niets bij Lise. Gelukkig lijkt dit ook niet het geval. Waar het vocht dan wel vandaan komt is een klein mysterie.
Na de biopsie slaapt Lise veel. Ze is natuurlijk onder narcose geweest en dat is niet niets voor een baby die zo jong is. Voor mij is het ook een belangrijke dag. Ik ben nu drie dagen in het ziekenhuis (normaal na een keizersnede) en mag helaas niet meer blijven. Gelukkig wonen we op maar 15 minuten rijden van het WKZ. Andere ouders moeten soms lang rijden om hun kind te kunnen bezoeken, of ze logeren in het Ronald Mcdonald huis.
Het is erg moeilijk om Lise achter te laten in het ziekenhuis. Als Bram en ik samen wegrijden heb ik het gevoel dat ik een stukje van mijn hart achterlaat. Dat ik mijn oudste dochter Evy weer zie maakt veel goed, ik heb haar erg gemist. Ze is 18 maanden en begrijpt nog niets van wat er gaande is. Gelukkig hebben we een geweldig netwerk van familie en vrienden, bij wie zij in goede handen is.
Ik moet naar huis
Ze hebben inmiddels ook het vocht uit de teratoom getest. Het is duidelijk dat hieruit vocht lekt en de artsen wilden, vanwege de positie van de tumor, weten of het om hersenvocht ging. Dat klinkt eng en is het ook, maar van de bijbehorende symptomen (zoals hoofdpijn) merken we niets bij Lise. Gelukkig lijkt dit ook niet het geval. Waar het vocht dan wel vandaan komt is een klein mysterie.
Na de biopsie slaapt Lise veel. Ze is natuurlijk onder narcose geweest en dat is niet niets voor een baby die zo jong is. Voor mij is het ook een belangrijke dag. Ik ben nu drie dagen in het ziekenhuis (normaal na een keizersnede) en mag helaas niet meer blijven. Gelukkig wonen we op maar 15 minuten rijden van het WKZ. Andere ouders moeten soms lang rijden om hun kind te kunnen bezoeken, of ze logeren in het Ronald Mcdonald huis.
Het is erg moeilijk om Lise achter te laten in het ziekenhuis. Als Bram en ik samen wegrijden heb ik het gevoel dat ik een stukje van mijn hart achterlaat. Dat ik mijn oudste dochter Evy weer zie maakt veel goed, ik heb haar erg gemist. Ze is 18 maanden en begrijpt nog niets van wat er gaande is. Gelukkig hebben we een geweldig netwerk van familie en vrienden, bij wie zij in goede handen is.
Op het wachtbankje
Vanaf nu gaan we elke dag twee keer naar het ziekenhuis, 's ochtends vroeg zodra we oppas hebben en 's avonds als Evy op bed ligt.
Het blijft lastig, we willen zo veel mogelijk bij Lise zijn, maar ook bij Evy. In het ziekenhuis adviseren ze ons ook op tijd voor onszelf te nemen. Dat kan onder andere door goed te slapen, aangezien we niet op hoeven te staan voor een baby.. al moet ik wel kolven.
Omdat het donderdag is moeten we waarschijnlijk tot na het weekeind wachten op de uitslag van de biopsie. Moeilijk, want daarmee schuiven ook de operatie en haar herstelperiode op.
Al sinds haar geboorte denken we aan het moment dat we Lise mee naar huis mogen nemen, maar dat gaat nog een hele tijd duren.
Vanaf nu gaan we elke dag twee keer naar het ziekenhuis, 's ochtends vroeg zodra we oppas hebben en 's avonds als Evy op bed ligt.
Het blijft lastig, we willen zo veel mogelijk bij Lise zijn, maar ook bij Evy. In het ziekenhuis adviseren ze ons ook op tijd voor onszelf te nemen. Dat kan onder andere door goed te slapen, aangezien we niet op hoeven te staan voor een baby.. al moet ik wel kolven.
Omdat het donderdag is moeten we waarschijnlijk tot na het weekeind wachten op de uitslag van de biopsie. Moeilijk, want daarmee schuiven ook de operatie en haar herstelperiode op.
Al sinds haar geboorte denken we aan het moment dat we Lise mee naar huis mogen nemen, maar dat gaat nog een hele tijd duren.
RSS-feed