Improvisatietheater loopt als een rode draad door mijn leven met Bram. Voor onze eerste date kwam ik naar een voorstelling van Badmutz die hij begeleidde. Dit was mijn eerste impro-ervaring, maar er volgden nog vele. Inmiddels is onze vriendenkring vervlochten met impro en gaven de Arrogantjes zelfs een minivoorstelling op onze bruiloft. Het is dan ook geen wonder dat impro ook doorklinkt in de opvoeding van onze dochters.
Eigenlijk is opvoeden op zichzelf al improvisatie. Ik geloof niet dat je het kunt doen met een vooropgezet plan, of soort script. Het verhaal schrijft zichzelf en het loopt vaak anders dan je denkt. De mooiste 'scènes' ontstaan als iets anders loopt dan je dacht.
Onze oudste dochter is nu twee en steeds vaker denk ik aan improvisatie als ik naar haar kijk of met haar praat. Het is heel leuk om te zien hoe ze met haar knuffels kletst en toneelstukjes verzint. Haar vader doet ze ook al na. Ze pingelt op haar keyboardje en zingt liedjes. Al zingende bedenkt ze dat een ander kinderliedje dezelfde melodie heeft en plakt dit er feilloos achteraan. Ook zingt ze soms de tekst van het ene liedje op de melodie van het andere.
Snel schakelen
Evy is snel met taal, maar zoals dat met kleine kinderen gaat, andere dingen vindt ze weer lastig. De kleuren benoemen kan ze nog niet, dus oefenen we af en toe. Ik heb een mandarijntje in mijn hand en vraag haar welke kleur hij heeft. 'Blauw?!' Ik schud mijn hoofd en zeg 'Nee, hij is niet blauw. Welke kleur heeft het mandarijntje?' Kort denkt ze na en zegt dan: 'Lekker?' Ze begreep de vraag absoluut, maar bij gebrek aan het juiste antwoord bedacht ze snel een alternatief. Een andere eigenschap van het mandarijntje. Hetzelfde gebeurt een andere keer als ze vraagt om haar speen. Dit spreekt ze uit als 'peen', dus besluit ik om een poging te wagen dit te corrigeren. Ze heeft geen zin om te oefenen, want wil gewoon haar speen. Blijkbaar snap ik haar instructie niet, dus begint ze haar speen te omschrijven, door de beestjes te benoemen die erop staan. 'Eekhoorn? Aapie?'
Iets anders
Omgekeerd speel ik af en toe graag een impro-spelletje met haar, gebaseerd op de improgame 'iets anders'. Evy heeft namelijk de neiging om keer op keer dezelfde vraag te stellen. Als ik ergens mee bezig ben komt ze naar me toe en zegt, 'doe je? doe je?' Ik kan antwoord geven, maar ze stelt dezelfde toch nog minimaal een keer of vijf. Dus maak ik er een sport van om telkens een ander antwoord te geven. 'Ik ben aan het schoonmaken', 'Ik ben aan het poetsen', 'Ik haal de viezigheid weg' etcetera.
Ik heb nu al zin in de 'waarom'-fase..
Eigenlijk is opvoeden op zichzelf al improvisatie. Ik geloof niet dat je het kunt doen met een vooropgezet plan, of soort script. Het verhaal schrijft zichzelf en het loopt vaak anders dan je denkt. De mooiste 'scènes' ontstaan als iets anders loopt dan je dacht.
Onze oudste dochter is nu twee en steeds vaker denk ik aan improvisatie als ik naar haar kijk of met haar praat. Het is heel leuk om te zien hoe ze met haar knuffels kletst en toneelstukjes verzint. Haar vader doet ze ook al na. Ze pingelt op haar keyboardje en zingt liedjes. Al zingende bedenkt ze dat een ander kinderliedje dezelfde melodie heeft en plakt dit er feilloos achteraan. Ook zingt ze soms de tekst van het ene liedje op de melodie van het andere.
Snel schakelen
Evy is snel met taal, maar zoals dat met kleine kinderen gaat, andere dingen vindt ze weer lastig. De kleuren benoemen kan ze nog niet, dus oefenen we af en toe. Ik heb een mandarijntje in mijn hand en vraag haar welke kleur hij heeft. 'Blauw?!' Ik schud mijn hoofd en zeg 'Nee, hij is niet blauw. Welke kleur heeft het mandarijntje?' Kort denkt ze na en zegt dan: 'Lekker?' Ze begreep de vraag absoluut, maar bij gebrek aan het juiste antwoord bedacht ze snel een alternatief. Een andere eigenschap van het mandarijntje. Hetzelfde gebeurt een andere keer als ze vraagt om haar speen. Dit spreekt ze uit als 'peen', dus besluit ik om een poging te wagen dit te corrigeren. Ze heeft geen zin om te oefenen, want wil gewoon haar speen. Blijkbaar snap ik haar instructie niet, dus begint ze haar speen te omschrijven, door de beestjes te benoemen die erop staan. 'Eekhoorn? Aapie?'
Iets anders
Omgekeerd speel ik af en toe graag een impro-spelletje met haar, gebaseerd op de improgame 'iets anders'. Evy heeft namelijk de neiging om keer op keer dezelfde vraag te stellen. Als ik ergens mee bezig ben komt ze naar me toe en zegt, 'doe je? doe je?' Ik kan antwoord geven, maar ze stelt dezelfde toch nog minimaal een keer of vijf. Dus maak ik er een sport van om telkens een ander antwoord te geven. 'Ik ben aan het schoonmaken', 'Ik ben aan het poetsen', 'Ik haal de viezigheid weg' etcetera.
Ik heb nu al zin in de 'waarom'-fase..