Elke moeder, of zwangere vrouw kent het credo: alles is een fase. Het wordt gebruikt als geruststelling, omdat het moederschap niet zonder frustraties is. Eigenlijk is het een variatie op de A van het improvisatie ABCD: accepteren. Vooral slaapgedrag levert grijze haren (en slaapgebrek) op. Op fora, in Facebook groepen of via Whatsapp, overal zoeken vrouwen onderling steun vanwege hun kinderen die maar niet doorslapen.
Een legio aan adviezen
Wanneer een wanhopige moeder een berichtje plaatst, gaat de truckendoos open. Er worden allerlei tips op haar afgevuurd. Later naar bed zegt de een, de melk indikken met rijstebloem zegt de ander. Bij je laten slapen, overstappen op flesvoeding, laten huilen.. En zo zijn er nog legio andere adviezen. Wie vervolgens goed leest, ontdekt dat geen enkele tip zaligmakend is. Zo slapen kinderen die flesvoeding krijgen gemiddeld niet sneller door, om maar een veelgehoorde misvatting te noemen.
Feit is: kleine kinderen slapen vaak niet door. Eigenlijk is dat natuurlijker dan de kinderen die dat wél doen. Ontzettend fijn voor de ouders van slaapkopjes, maar de meeste baby's hebben meerdere keren per nacht behoefte aan aandacht, troost of voeding. Volwassenen worden 's nachts ook vaak wakker, maar zij draaien zich gewoon nog een keer om. Voor kleine kinderen is dat niet zo makkelijk.
Ook doorslapen is trouwens een fase. Evy van twee slaapt vaak goed, maar er zijn nog steeds periodes dat we regelmatig naar haar toe moeten.
Gewoon niets doen
Ik heb een alternatief voor alle adviezen: gewoon niets doen. Accepteren dat je kind wakker wordt, troosten of voeden en weer verder slapen. Mijn ervaring is dat je een lastige fase niet in kunt korten. Het geeft mij juist rust om alle tips naast me neer te leggen en de situatie gewoon de accepteren zoals hij is. Er is niets mis met mijn baby, ze is gewoon een baby. Net zo emotioneel en onvoorspelbaar als haar moeder kan zijn.
Natuurlijk is dit makkelijker gezegd dan gedaan, maar als ik het kan, dan kan jij het ook. Momenteel is mijn slaapgebrek extreem en ik ben de wanhoop soms nabij als ik er wéér uit moet. Toch zoek ik niet naar een oplossing, het is even niet anders. In mijn geval helpt het dat mijn kinderen een klein leeftijdsverschil hebben. Ik wéét uit recente ervaring dat het beter wordt. Zonder alles uit de kast te halen gaan kinderen 's nachts vanzelf langer achter elkaar slapen.
'Het gaat wel over voordat ze een jongetje is' zou mijn vader zeggen..
Next up: de B van....
Een legio aan adviezen
Wanneer een wanhopige moeder een berichtje plaatst, gaat de truckendoos open. Er worden allerlei tips op haar afgevuurd. Later naar bed zegt de een, de melk indikken met rijstebloem zegt de ander. Bij je laten slapen, overstappen op flesvoeding, laten huilen.. En zo zijn er nog legio andere adviezen. Wie vervolgens goed leest, ontdekt dat geen enkele tip zaligmakend is. Zo slapen kinderen die flesvoeding krijgen gemiddeld niet sneller door, om maar een veelgehoorde misvatting te noemen.
Feit is: kleine kinderen slapen vaak niet door. Eigenlijk is dat natuurlijker dan de kinderen die dat wél doen. Ontzettend fijn voor de ouders van slaapkopjes, maar de meeste baby's hebben meerdere keren per nacht behoefte aan aandacht, troost of voeding. Volwassenen worden 's nachts ook vaak wakker, maar zij draaien zich gewoon nog een keer om. Voor kleine kinderen is dat niet zo makkelijk.
Ook doorslapen is trouwens een fase. Evy van twee slaapt vaak goed, maar er zijn nog steeds periodes dat we regelmatig naar haar toe moeten.
Gewoon niets doen
Ik heb een alternatief voor alle adviezen: gewoon niets doen. Accepteren dat je kind wakker wordt, troosten of voeden en weer verder slapen. Mijn ervaring is dat je een lastige fase niet in kunt korten. Het geeft mij juist rust om alle tips naast me neer te leggen en de situatie gewoon de accepteren zoals hij is. Er is niets mis met mijn baby, ze is gewoon een baby. Net zo emotioneel en onvoorspelbaar als haar moeder kan zijn.
Natuurlijk is dit makkelijker gezegd dan gedaan, maar als ik het kan, dan kan jij het ook. Momenteel is mijn slaapgebrek extreem en ik ben de wanhoop soms nabij als ik er wéér uit moet. Toch zoek ik niet naar een oplossing, het is even niet anders. In mijn geval helpt het dat mijn kinderen een klein leeftijdsverschil hebben. Ik wéét uit recente ervaring dat het beter wordt. Zonder alles uit de kast te halen gaan kinderen 's nachts vanzelf langer achter elkaar slapen.
'Het gaat wel over voordat ze een jongetje is' zou mijn vader zeggen..
Next up: de B van....
RSS-feed