Op vrijdagochtend komen we met het autostoeltje in het ziekenhuis. We willen Lise eigenlijk gewoon inladen en vertrekken. Natuurlijk gaat dat weer niet zo makkelijk, de artsen willen haar nog zien en er moet een brief gemaakt worden met alle adviezen voor thuis. Dat duurt allemaal langer dan we hopen. De tijd kruipt voorbij en we zijn een beetje zenuwachtig, bang dat ze een nieuwe reden zullen vinden om haar niet te laten gaan.
Dan is het toch zover. Rond half twaalf gaan we eindelijk naar huis. Evy heeft haar zusje al die tijd niet gezien. Eerst mocht het niet vanwege de regels op de Nicu en we vonden het ook fijner ze thuis aan elkaar voor te stellen. In het ziekenhuis zagen we al hoe een snel een broertje of zusje afgeleid is, laat staan in zo'n vreemde omgeving. Brams ouders en wachten thuis op ons en als Evy wakker wordt uit haar dutje komt ze bij Lise kijken. 'Baby'! zegt ze en daarna gaat ze al snel weer spelen.
Dan is het toch zover. Rond half twaalf gaan we eindelijk naar huis. Evy heeft haar zusje al die tijd niet gezien. Eerst mocht het niet vanwege de regels op de Nicu en we vonden het ook fijner ze thuis aan elkaar voor te stellen. In het ziekenhuis zagen we al hoe een snel een broertje of zusje afgeleid is, laat staan in zo'n vreemde omgeving. Brams ouders en wachten thuis op ons en als Evy wakker wordt uit haar dutje komt ze bij Lise kijken. 'Baby'! zegt ze en daarna gaat ze al snel weer spelen.
We wennen snel aan onze nieuwe routine. Lise slaapt eindelijk in haar cosleeper aan mijn kant van het bed. Bram heeft twee weken vrij en dat komt mooi uit, want de eerste weken moeten we nog regelmatig naar het ziekenhuis voor controle. Het gaat gelukkig erg goed met ons ukkie. Elke ochtend en avond verzorgen we haar wonden. Als nel ontdekken we dat dat het beste op het aanrecht kunnen doen, zodat we haar af kunnen spoelen onder de kraan. Daarna maken we alles goed droog en stop ik een dun stukje gaas in haar wonden. Zinkolie beschermd de wondranden en tot slot bedekt een speciale pleister het geheel.
We merkten al in het ziekenhuis dat Lise geen controle heeft over haar kringspier. Veel poepluiers dus, maar dat vinden we niet zo vreemd. Toen haar zus nog borstvoeding kreeg moest ik haar ook erg veel verschonen. Het belangrijkste is dat Lise een erg blije baby is, huilen doet ze amper en we hebben het gevoel alsof ze thuis echt opbloeit.
We merkten al in het ziekenhuis dat Lise geen controle heeft over haar kringspier. Veel poepluiers dus, maar dat vinden we niet zo vreemd. Toen haar zus nog borstvoeding kreeg moest ik haar ook erg veel verschonen. Het belangrijkste is dat Lise een erg blije baby is, huilen doet ze amper en we hebben het gevoel alsof ze thuis echt opbloeit.
RSS-feed